Ben kadınım.
Kadın olarak dünyaya geldim.İnsan nüfusunun yarısını oluşturan o kalabalıktan biriyim.
Hakları tarih boyunca en çok tartışılanım.
"İnsan olup olmadığım" bile mesele olmuş vakt-i zamanında.
Saçımdan sürüklenmişim, parayla satılmışım, doğar doğmaz toprağa gömülmüşüm.
İstemediğim adamlarla evlenmişim yüzyıllardır, aşık olmak bana yasaklanmış. El ele gezdiğimde ben, kötü gözle bakılmışım. Ayıplanmışım.
İstemediğim çocukları doğurmuşum durmaksızın, hepsi de o istemediğim babalarına benzemiş.
Kafamı kullanmam yasaklanmış bazen, bazen de kafamı kullanmıyorum diye hor görülmüşüm.
Göğüslerim çıkmış, saklamak için iki büklüm gezmişim.
Tarlada doğum yaparken, kan kaybından gitmişim.
Okumamışım tek bir satır çünkü, okutulmamışım.
Erkek çocuklarıyla mahallenin, yan yana oturamamışım.
Vücudumun en önemli yeri, beynim değil kalbim değil,
Bacak arammış benim.
Kimisine arzu nesnesi, kimisine dayak objesi olmuşum.
Yaşlanınca gözden düşmüşüm, yerime yenisi bakılmış.
Doğuramayınca kapının önüne koyulmuşum.
Aç kalmışım.
Ne giyeceğimi başkaları söylemiş hep.
Nerede gezeceğimi, ne yiyeceğimi.
Ne yapacağımı başkaları.
Kimi seveceğimi başkaları seçmiş benim yerime
Çalışmışım, orospu olmuşum
Evde oturmuşum, haram yiyici demişler bu sefer de.
Neremi açsam, neremi kapatsam hep dert olmuş.
Benim dışımda herkes, bana kurallar koymuş.
Elini kaldıran sırtımda indirmiş çoğu zaman.
Canını sıkarsam çekmiş vurmuş beni, sevdiğim adam yahut babam.
Hava kararınca, tek başıma çıkamamışım evden.
Nefsi kabarır diye biri görüp de,
Hep kaçmışım tenha sokaklardan.
Kadınım. Kadın olarak doğdum.
Canından can çıkaranım ben.
Dünyayı güzel kılanım.
İnadına bilen, inadına soran.
İnadına düşünen ve çok konuşan.
İnsanım ben, her şeyden önce. İNSAN.
Nazım'ın dediği gibi, ne ayalim ne vebal.
Kolları bacaklarıyım bir adamın.
Bir adamın yavrusu, birinin kız kardeşi.
Annesiyim bir diğerinin.
Hayat arkadaşıyım.
Hasan Hüseyin'in dediği gibi,türkü bakışlı.
Kadınım ben.
Başım dik.
Yine gelsem dünyaya,
Böyle gelirdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder